ما با کلمات صحبت می‌کنیم، با کلمات فکر می‌کنیم، کلمات رو در صفحات کتاب می‌خوانیم و برای نامه و پیام نوشتن از کلمات استفاده می‌کنیم. همه ما کلمه رو می‌شناسیم اما در اپیزود نوزدهم – به عنوان آخرین اپیزود از فصل تابستان نود و نه پادکست انسانک – می‌خواهیم در مورد کلمه و آشنا زدایی از آن باهم صحبت کنیم. این اپیزود را بشنوید:
مکالمه به چه معناست؟ |
بعد از آنکه کلمه را مورد بحث قرار دادیم، می‌رسیم به بحث پیرامون مفهوم «مکالمه». وقتی ما مشغول مکالمه با یکدیگر هستیم در واقع چه کاری انجام می‌دهیم؟ آیا هر بیان لفظی که در حضور دیگری انجام شود می‌توانیم بگوییم مکالمه؟
جهان ِایموجی و جهان کلمات |
در این اپیزود بحث کوتاهی پیرامون تفاوت جهان ایموجی‌ها با جهان کلمات به میان آمده. ایموجی همان اشکالی است که در چت‌ها و گفتگوهای روزانه از آن استفاده می‌کنیم. علایمی مانند لبخند، اخم، اشک، چشمک و نظایر آنها. آیا کلمات هم مانند همین اشکال هستند؟
آشنا زدایی شرط اساسی عمیق اندیشی است |
گفتگو در این اپیزود به آشنا زدایی (Defamiliarization) ختم شده است. به همین بهانه به کتاب موسیقی شعر اثر استاد شفیعی کدکنی اشاره شده (البته در اپیزود نام اثر یادم نبود و به عنوان مقاله از آن یاد کردم) به هرحال مقالات متعددی از استاد باقی است که به عنوان نمونه اگر علاقه مند به مطالعه آن هستید می توانید اینجا مراجعه کنید. برای مطالعه بیشتر در ارتباط با این واژه مقالات فلسفه هنر و هستی شناسی شعر قابل مراجعه است. در همین گستره این مقاله را نیز پیشنهاد می‌کنم.
بعلاوه اینکه بازهم در اپیزود نوزدهم به محتوای اپیزود «جهان منحصر به فرد من» اشاره شد. واقعا زمانی که این اپیزود (اپیزود ششم) را می‌ساختم تصورم این نبود که آنچنان مورد مراجعه مکرر باشد. استعاره ابراهیم که در پایان اپیزود به آن اشاره شده است نیز مربوط به اپیزود هفدهم است.
Ensanak Podcast
جناب ایپکچی
حسام خان
سلام خدا قوت.
چه زیبا آشنایی زدایی کردید از “کلمه”!
و چه خلا مناسبی جهت بازشناخت این مفهوم.
دلم نیامد پیام تشکرم را نگه دارم تا بعد از خوندن مرجع هایی که معرفی کردید. البته نقدهایی هم دارم بماند بعد از خواندن این مراجع.
پاینده باشید
سلام و ادب
نقدتان روی چشم
حتما بفرمایید و مشتاقانه منتظرم
درود و ارادت موضوع اپیزود ۱۹ بسیار جذاب و خاص بود .سپاس.
همسان سازیِ تصویری یک واژه بینِ گوینده و شنونده در مکالمه بسیار دشوار و شاید ناممکن به نظر آید ، اما تجربهِ ایجاد نزدیکیِ مفهوم گفته شده و شنیده شده در زبان های کشورهای پیشرفته از نظر فرهنگی تا اندازه ای چاره ساز بوده.چرا که واژه ها اولا بسیار ساده و شفاف و بی کنایه بیان می شوند ،ثانیا تنها صوتی نیستند و حد اقل چند حِس شنونده را همزمان در گیر می کنند، برای مثال با نوع نگاه، با نوع طنین،با حرکت دست ،و مهمتر با شرح جزئیات و حال و هوای واژه قبل از بیان خودِ وازه.به تصور من هم حالیِ فرهنگی و اجتماعی و مدنی بسیار تاثیر گذار است.ما این هماهنگی را بیشتر صنفی آموخته ایم تا فرهنگی. نمی دانم چقدر با نظر من موافق هستید و یا چقدر این نگاه با موضوع اپیزود هم مسیری میکند .اما برای من تمامیِ مطالب شما و مباحثتان تعمق درونی ایجاد می کند و روزها بدان فکر می کنم و از مرورش مسرور مس شوم.سپاسگزارم