تونالیته شعور
تجربه زیسته‌ای که در اپیزود سی و هفتم انسانک با عمقی کمی بیشتر از معمول به آن می‌پردازم، تجربه کوه‌پیمایی است. نخستین ملاقاتم با کوه بعد از نزدیک به دو سال قرنطینه با یادداشت‌هایی همراه بود که در این دقایق برایتان روایت می‌کنم. در یکی از نوبت‌هایی که برای استراحت و یادداشت‌برداری روی تخته‌سنگی نشسته بودم، الاغی به سمتم آمد و از نهر باریکی که جاری بود آب خورد. کاور این اپیزود عکسی است که با موبایل از همان صحنه گرفتم.
موسیقی‌های به کار رفته در این اپیزود تدریجا در کانال تلگرام انسانک منتشر خواهد شد:
t.me/ensanak
عالی عالی
در صورت امکان درباره رنج بیشتر بگید
ما غبار سواریم …
دو راهی تفکر…و متحول شدن…
تفکر آگاهی من نسبت به آن چیزی است که مرا احاطه کرده…
ما مشغول شنیدن یک سمفونی هستیم در این عالم.
سمفونی که با تنالیته‌‌ای از شعور در حال نواختن است
چه حال خوبی به هم داد گوش کردن به این اپیزود
و چقدر این حس به هستی در من نازه شد
ممنونم
چقدر شما به معنای واقعی « احسان »هستید . 🌹
حسام جان(البته ببخشید اینقدر خودمانی شما رو خطاب می کنم) امیدوارم همیشه سلامت باشی. تونالیته شعور مثل همیشه درخشان و پر از نکته های ریز و درشت بود که تا حالا سطحی بهش فکر کرده بودیم از جمله همین “فکر کردن”. من توی این دو سه ماه که با شما و انسانکِت آشنا شدم هر اپیزود از اتسانک و مِی رو دو سه بار گوش کردم و هر دفعه افق جدیدی به روم باز شده. خدا حفظت کنه برای جویندگان شعور.
سلام حسام خان
سوال بزرگیست مخاطب بودن یا مخاطب قرار دادن
… هیچکس نمیداند … ولی حظ من در این است که بنده حقیر کمتر از غبار چیز هایی را دانسته ام که فراتر از انتظار است … میبالم … چون مانند جرقه ای ظا هر شدم ولی به اندازه خورشیدی اگاهی یافتم ، و این برایم عجیب است خیلی عجیب … پس فرقی نمیکند در این تو در توی هزار لایه چه کسی مخاطب و چه کسی خطابه گر است … همه در هم تنیده و یکی است … فقط در فرصتی که هست ، ببین بچش بشنو و … لذت ببر
درود بیکران بر شما
انساک و می برای من ویژه هستند. معمولا بیش از یک بار گوششان می دهم. تونالیته شعور هم فوق العاده بود. تقاضا می کنم اگر ممکن است در اپیزودی مستقل به “هستی” از دید هایدگر بیشتر بپردازید. خوانشش را با سیاوش جمادی و بابک احمدی آغاز کرده ام، ولی از زبان شما شنیدن دارد.
اثر بابک احمدی بسیار برای من قابل احترام هست چون جامع‌ترین اثر تالیفی (نه ترجمه) فارسی درباره هایدگر و اندیشه اوست.
موافقم بسیار هم روان و خوشخوان است.
«انگار من تماشاچی طیف متنوعی از شعور، مشغول زیستنم»
شاید بشه جور دیگری نگاه کرد
شاید زمین زیر پای ما آه و فغان میکنه
شاید گل موقع چیده شدن جیغ میکشه
شاید سنگ هم بلده مثل علف رشد کنه ولی انقدر شعورش میرسه که این کار رو نکنه
شاید خر سر تعظیم رو بخاطر کوله بار سنگین دانسته‌هاش فرو آورده
شاید لیمیت طیف شعور تمام هستی میل میکنه به بینهایت و این ماییم که به اندازه صفر حدیمون داریم ازش سهم برمیداریم
بازم میگم شاید بشه جور دیگری نگاه کرد
صدالبته … به عدد «ناظر»، «نظر» هست
آقای ایپکچی عزیز. شما رفیق ترین رفیقی.خودتون میدونید؟
از زبان شما شنیدن نامکرر بود … خوشحالم که چنین است